brothers

Wielokrotnie pytana jak to jest być Mamą dwojga chłopaków, nadal nie do końca potrafię odpowiedzieć.

Mam wrażenie, że Młodszy już od zawsze jest z nami. W tej samej sekundzie jednak wiem, że nie jest to prawdą, czuję więź, którą ze starszym bratem mam - 3 lata spędzone razem nie da się tak ot pominąć.

Starszak nie jest już tym małym chłopczykiem, który jeździł ze mną na uczelnię, do którego mi czasem po cichu tęskno. A ja zapewne nie jestem już tą młodą mamą, którą przy nim byłam. Nowy członek rodziny wniósł własną dynamikę do naszego życia. Tyle wdzięczności i radości, ujęte w małym uśmiechu - trudne do opisania.

Na pewno o jedne stópki więcej do wycałowania :)

Więc główkuję, szukam, rozmyślam. 

Jak to w końcu jest?!

Nie mam odpowiedzi. Bo dobrze jest, a nawet lepiej.

Rozczula mnie, że poza nami rodzicami.... mają teraz siebie.